Ben er weer

Al zat ik nu even flink te gapen voor het tikken, je kan niet alles hebben. Maar het was weer fantastisch in het Lemelese land. Dit was het derde jaar dat ik ben meegeweest met het forumuitje. En als hier MSsers lezen die nog niet zijn geweest, volgend jaar gewoon doen!! De nieuwelingen van dit jaar zijn ook heel blij dat ze zijn meegeweest.

Het was een weekend met enorm veel geklets. Mijn strotje is me er nog steeds dankbaar voor… not. En dan moet ie nog blij zijn dat ik me maar aan één karaoke nummer heb gewaagd 😉 Dat was de eerste creatieve uiting.

Dag één staat vooral in het teken van kennismaken, al kende ik de meesten al in persoon, dus dan maar bijpraten. Niet gelukt hoor, want met 32 anderen heb je zelfs met een heel weekend tijd tekort. Ik heb het in ieder geval geprobeerd. Na het eten stond daar opeens een blaasorkest, KNAL. Een aantal van die vrolijke dijenkletsers, een kadootje voor de jarige van die dag en weer verder kletsen. ’s Nachts niet geslapen, een beetje veel last van pijnlijke pootjes.

Dag twee was de dag van de BBQ. Dan komen er nog een paar gasten langs die niet het hele weekend willen of kunnen blijven. Dus gewoon maar weer verder kletsen. Heerlijk gegeten en lekker geneuzeld. Ondertussen ook even het kado geld voor de organisatoren binnen gehaald en mijn zakken werden aardig vol, wat best lastig is als je vanwege je pijnlijke pootjes in een rolstoel zit. Het rolde er bijna net zo hard weer uit

Dag twee was ook de dag dat we nog even stil hebben gestaan bij Rufus, een oud-gediende van het forum. De maandag ervoor heeft hij afscheid genomen van deze wereld. Een dag ervoor las ik het bericht dat hij het leven met MS te zwaar was gaan vinden. De primaire functies die je nog wil behouden, zoals eten, waren bij hem zeer moeilijk geworden. Na lang beraad heeft hij daarom ook besloten dat het genoeg was. In Lemele hebben wij een ballon voor hem losgelaten. Helaas konden we alleen een ballon vinden met Winnie de Pooh en ‘Hartelijk Gefeliciteerd’. Het gebaar telt natuurlijk en wie weet voelt hij zich nu zo happy dat we hem mogen feliciteren, ik hoop het in ieder geval. We zijn ook nog even stil geweest, een minuut was de planning, maar die duurde veel en veel langer. De impact van Rufus was duidelijk voelbaar.

Dag drie was de dag van Snoepje. Snoepje is al vele jaren bedlegerig en in geen tijden buiten geweest. Met groot doorzettingsvermogen heeft de organisatie van het weekend het voor elkaar gekregen om haar te laten komen. Met de ambulance werd zij op dag één gebracht. Dag drie werd voor haar een droomdag. Half elf stond de ambulance voor de deur met twee medewerkers die haar meenamen de bos en de hei in. Ze hebben haar eerst een stuk door het gebied heengereden en daarna zijn ze lopend nog een stuk gaan doen met Snoepje al duwend op de brancard. Die avond ging het regenen en zelfs dat was een fijne verrassing voor haar. Helaas werd het bed waarin ze lag ook nat en slapen in een nat bed is geen goed idee. Snoepje heeft genoten en wij genoten van haar plezier.

Op dag drie was het ook tijd voor de tweede creatieve uitdaging. Iedereen was uitgenodigd om een schilderij te maken, zijn creativiteit los te laten. Er zijn prachtige dingen gemaakt. Ik heb een schilderij voor mams gemaakt. Alvast een voorproefje voor haar verjaardag. Het hart staat centraal, net zoals bij mams zelf!! De overige schilderijen zijn in een veiling opgenomen om voor het weekend van volgend jaar alvast een potje te creeëren.

Dag vier is de dag van het afscheid. Iedereen is fysiek helemaal afgepeigerd, maar mentaal helemaal weer opgeladen. Als de Valys ook nog mee zou hebben gewerkt voor die vier mensen die er nog stonden toen ik vertrok. Gelukkig mocht ik met Ferry meerijden, was ook veel gezelliger. Thanks Fer!!

En de foto bovenaan…. Gisteren ben ik weer naar het theater geweest. Steel Magnolias. De film vindt ik fantastisch en ik vind het knap hoe ze het hebben aangepast naar een toneelstuk. De film staat voor mij nog steeds op één, maar voor wie de film niet gezien heeft is het toneelstuk een aanrader!!