WoW > Gewicht

Het zal niemand verbazen dat nu het vervolg neerpen op mijn vorige bericht Spanning.

Eindelijk gaat het weer goed met mijn rakker, dat dacht ik tenminste. Nadat afgelopen maandag na de controle zijn kap af mocht, was ik blij. Hij was weer een beetje zichzelf. De wond heelt goed. Hij had alleen wat vocht onder de wond, maar dat kan nog eenvoudig weg gaan. Dat hoop ik dan ook maar.

Toen werd het avond en Quib begon als een bezetene te slingeren. Ik heb ’s nachts met hem zitten waken, want fatsoenlijk op vier poten staan was er niet bij. Ik was bang dat hij misschien een complicatie zou hebben en koorts had gekregen. Gelukkig zag ik de volgende ochtend wat verbetering en die zette door.

Quibje had een zware en langdurige reactie op diazepam wat ik hem had gegeven voor het transport naar de dierenarts (DA). Hij raakt namelijk zwaar in paniek. Het had 8 uur moeten werken, maar bij Quib begon het pas echt te werken na 12 uur en heeft daarna nog 24 uur doorgewerkt.

Ik was vandaag blij dat alles weer rustig was, zodat ook het baasje weer kon bijkomen van het slaapgebrek.

Totdat de DA belde. De uitslag  van het pathologielab is binnen. De tumor van Quib is niet in zijn geheel verwijderd. Op de snijvlakken was nog kwaadaardig weefsel te vinden. Het zit vergroeit in de buikspieren. De DA kon technisch ook niet meer weghalen. Zeer waarschijnlijk komt het dus snel terug.

De DA gaat met de oncoloog overleggen over de prognose en de mogelijkheden van behandeling.  Als dit buitenshuis moet gebeuren, dan is de beslissing snel genomen. Dan gun ik hem zijn laatste tijd zonder stress…..

Ik ben kapot door slaapgebrek en natuurlijk ook verdriet. Quib is mijn kattenkind en is bij mij gekomen toen ik voor het eerst echt op mezelf ging wonen. Twee weken geleden is hij 12 jaar geworden.