De Kat en de Handschoen (+ update)

Vandaag was de tweede controle na de operatie van Quibes. Natuurlijk wilde hij hier helemaal niet naartoe. De gezelligheid begon thuis al. Om bij de dierenarts (DA) te komen, moet je dat k****e-hok weer in. En daar had Quib geen zin in. Aan de baas had hij al lang gemerkt dat het weer zover was… Helaas de baas won en Quib was al snel onderweg naar de DA.

Na een half uurtje netjes afwachten (met een stille Quib, want anders komt de DA misschien wel eerder 😯 ) was het tijd om gecontroleerd te worden. Aangezien de DA wist dat er dit keer zeker geen diazepammetje bij kwam kijken, had hij de assistentie al voor die tijd geregeld. Ook de handschoenen waren onderdeel van het tenue. En dat was maar goed ook. Quibs imago was dusdanig soft geworden de laatste weken, dat hij besloot dit maar even recht te zetten.

Met geblaas, bijten, krabben, grommen, en nog van dat meer, liet meneer weten dat hij geen katje was om zonder handschoenen aan te pakken. Drie van de vier personen in de onderzoekskamer gingen achteruit. Zo nu en dan kon de DA dichtbij genoeg komen om de wond te inspecteren. Gelukkig duurde dat niet lang.

Hij vond het erg jammer dat hij me vorige week al slecht nieuws had moeten brengen, want verder is de wond van Quib beter geheeld dan hij zelf had gehoopt. Een prognose is er echter nog niet, want de oncoloog had hij nog niet kunnen bereiken. Daar gaat hij me later nog over bellen. Aan de ene kant wil ik het weten, en aan de andere kant….

Het goede nieuws van vandaag is vooral van direct belang voor Quib. Hij mag weer naar buiten! Wel beperkt, want de jas die hij nu draagt is niet op alle momenten warm genoeg. Hij is vanmiddag om 16.00 uur  naar buiten gegaan en, met enkele minuten binnen tussendoor, pas om 21.00 uur binnen gekomen. En toen ging de deur op slot voor vandaag aangezien de nachtelijke temperaturen te laag zijn. Was hij net niet meer de hele nacht aan het miauwen…. Ik ben bang dat hij nu weer weet hoe het moet

UPDATE naar aanleiding gesprek tussen DA en oncoloog:
Ik heb de DA gesproken. Prognose is moeilijk te geven, maar hij had het over een jaar. Het is afhankelijk van hoe snel het achtergebleven weefsel gaat delen en hoe snel het deelde voor die tijd. Ik vroeg hem hoe groot het achtergeblevene deel van de tumor was. Dat stukje is microscopisch klein.

Natuurlijk is de tumor al een hele lange tijd aan het groeien geweest voordat ik hem ikon voelen. Ik moet het goed in de gaten houden. De tumor zal zeer waarschijnlijk weer naar buiten uitwijken en voelbaar zijn.

Als het een uitzaaiende tumor is, dan komt het vaak in de longen terecht. Ik moet dus ook goed opletten dat hij het niet benauwd gaat krijgen. Niet gezegd dat dit gaat gebeuren, want ze zaaien niet altijd uit.

Verder natuurlijk letten op de standaard dingen: verminderde eetlust, vermageren, vacht, enz….

Behandelopties (nou ja, opties…)
Bestralen: Dat kan alleen in Parijs, Wenen en Zurich. Vakantie is leuk, maar niet op die manier.
Chemo: 6 behandelingen, kans herstel 15-20%
Radicaal opereren: Nog meer spierweefsel weghalen, met veel kans op niet overleven operatie en pijn nadien. Ook dan kan het nog terugkomen.

We zijn het dus eens over de verdere stap: niet behandelen. Hij mag gewoon kat zijn voor de tijd die hij nu nog heeft. En misschien verbaast hij vriend en vijand, en is ie er nog langer.

Het baasje zat op hete kolen, want ik wist echt niet of ik wel een prognose wilde horen. Met mijn kattengeluk van tegenwoordig was ik bang dat ie ‘een maandje’ zou zeggen. We hopen dus op meer.

We leven met hoop en hoop doet leven.