Up and Down, Down and Up

Niets veranderlijker dan de MS van Nien. Van het ene op het andere moment kan het op dit moment omslaan. En dan heb ik het echt over van minuut tot minuut. Wel lastig als het gaat om plannen. Je kan namelijk geen echt vaststaande afspraken maken. Altijd die slag om de arm houden. En op dit moment is die slag behoorlijk.

Gisteren bijvoorbeeld was ik rond een uur of drie opeens helemaal op. A total-loss. En dat terwijl ik de dag toch echt heel goed begonnen was. En dan wordt er ook even tussen neus en lippen gezegd dat ik de dag erop een BBQ heb.
‘O ja?’
‘Had ik je dat niet verteld dan?’
Nou gezien de laatste weken, kan het antwoord daarop zowel ja als nee zijn.

En hoewel ik gisteren niet dacht dat ik het vandaag zou redden, was vandaag weer een hele goede dag. Lekker gestart, zelfs lopen poetsen bij de buurvrouw, want één van haar katten had een ongelukje gehad. En dat gebeurt natuurlijk alleen als ik oppas. Naar de dierenwinkel geweest, want Quib heeft eergisteren een worstelwedstijdje gewonnen. Helaas hangt er nu alweer een halsbandje tussen het riet, vast naast die drie anderen. Mag wel oppassen dat de baas niet aangeklaagd wordt als vervuiler, want dan wijs ik echt naar hem.

Met nieuw bandje en adreskokertje in mijn tas gelijk doorgereden naar Noord. Zowaar weer eens auto gereden. Ik had het vanwegen het duffe koppie en de veiligheid van de Arnhemmers maar even uitgesteld. Maar het bakkie stond al bijna weer een maand stil. Gelukkig rijdt ie nog steeds heerlijk en ik was het niet verleerd. Aangekomen in het ‘verre’ Noorden viel de geplande BBQ helaas in het spreekwoordelijke water, dus werd het electrische naamgenootje maar uit de kast gehaald. Heerlijk gegeten!

Na het toetje weer op huis aan gegaan. Broertje thuis gebracht en eenmaal thuis Quib weer voorzien van bandje. Hij is nu tenminste weer te horen als hij zich midden in de nacht door het huis verplaatst in het pikkedonker.

En ik heb afgesloten met een peertje van eigen oogst. Van mijn kleine perenboompje kwam na die ene peer van vorig jaar een oogst van rond de dertig peren. Nog even en dan kan ik geen peer meer zien… Dan zijn ze allemaal opgegeten 😉