Vandaag maar eens een afspraak gehad met de huisarts. Ik ben al sinds 20 juli (de dag na Jill’s verjaardag) aan het kwakkelen. Het begon toen met een pijnlijke keel, na tijdje kwam daar een verkoudheid overheen en ik ben inmiddels dus alweer 5 maanden aan het proesten.
Dus mijn hele verhaal gedaan bij de huisarts. Ook dat ik het gevoel heb dat mijn immuunsysteem mij een beetje in de steek aan het laten is. Mijn lijf is er ondertussen klaar mee. De MS begint weer op te spelen. Vermoeidheid neemt toe en de benen kunnen echt niet meer een middagje wandelen. In mijn hoofd zitten de hulpmiddelen alweer, terwijl ik dat punt nog niet bereikt heb. En er ook nog zeker niet aan toe wil geven.
Hopelijk gaat de voorgeschreven neusspray zijn werk doen en klaren mijn sinussen op. Dan kan mijn lijf zijn energie weer in belangrijker zaken steken in plaats van hoesten en proesten.
Ander onderwerp. Socks miauwt ons de oren van de kop. Niet normaal. Geloof niet dat meneer ziek is dus het zal wel door een door ons zelf veroorzaakt gedragsprobleem komen. Als ie miauwt kreeg hij aandacht, en dat is wat hij wil… Nu staat alles in het teken van negeren en pas reageren als hij zijn snuitje houdt. We doen ons best, maar het is soms zo moeilijk! Zeker als ik moe ben ofweer eens migraine (sans migraine) heb. Overprikkeling ligt dan op de loer, zeker in de vorm van zijn gesprekken. Afwachten of het negeren wat gaat doen…
NienOnline 