Hoe MS kan veranderen. Ik had de voorgaande 8 jaar geen relapses, maar dit jaar is het keer op keer raak. Combineer dat met allerlei andere gezondheidsellende en voilà: Een jaar met een grote K!
Ik was al een tijd aan het kwakkelen met schimmelinfecties, die maar niet over gingen. Inmiddels continu aan de anti-schimmelmiddelen. Dit jaar begon eind februari met een oogzenuwontsteking. Die was net over en ik kreeg er een schub overheen in de vorm van een vreemd gevoel in de voeten. Dit was in juni. Een maandje of twee rust.
Wel in die tijd begonnen met slikken van medicijnen. Want twee aanvallen in twee maanden tijd, geen aanrader. De tecfidera kwam in beeld.
Eind september begon mijn rug op te spelen. Door de coronamaatregelen heeft ook de fysio stil gelegen. En juist in tijden van thuiszitten door mijn schubs en de maatregelen was het hard nodig. Mijn rugspieren hebben overdreven gereageerd. Elke keer als ze zouden moeten ontspannen schoten ze in de stress en trokken juist samen. Ik kon niet meer slapen en op een gegeven moment ook overdag niet meer bewegen. Pijnstillers uit de drogist waren niet voldoende, dus het sterke spul kwam op tafel. En met dat sterke spul ook iets tegen verstopping en iets tegen de misselijkheid die die pillen veroorzaakte.
Die medicijnen hielpen tegen de pijn, maar ze hielpen ook mijn maag overhoop. Ik kreeg nu refluxklachten. Ik kon weer niet slapen. Zat zowat rechtop in bed. Ook na het stoppen met de pijnmedicatie (en consorten) bleef de reflux en werd alleen maar erger. De tecfidera kreeg waarschijnlijk vrij spel in een gevoelige maag. De neuro schreef omeprazol voor. Het duurde 4 weken voordat het echt zoveel minder was dat ik er vrijwel geen last van had. Al heb ik nog steeds maar zelden zin in koffie….
En dan denk je eindelijk weer rust te krijgen, alles leek over… En toen was er (denk ik) weer een oogzenuwontsteking….. Zucht….
Wat een Kutjaar!
NienOnline 