Na een aantal dagen is de oogzenuwontsteking naast alleen pijn ook wat zichtverlies gaan betekenen. Eerst waren de kleuren alleen minder fel, maar kon ik nog gewoon lezen. Nu is er zoveel verlies dat alle kleuren fletser zijn en het contrast is slecht. Alle lijnen ‘wiebelen’ met dat oog. Lezen kan ik met rechts alleen als ik een puzzelkwartiertje wil. Gelukkig kan ik rechts nog wel alles zien al lijkt het een beetje heiig in mijn wereld.
Maar kan er dan wat aan gedaan worden? Eh, ja en nee. Hoe ver je ervan herstelt, bepaalt je lichaam. Je kan wel met een stootkuurtje Solumedrol het herstel sneller laten verlopen. In het geval van andere jaren zou ik meteen happen, want leuk is anders. Maar dit jaar niet. Ik twijfel, want leuk is anders, maar je wordt ook kwetsbaarder. En dat is met een verkoudheid niet gelijk catastrofaal, maar in het geval van Covid-19 kan het dat wel zijn. En daar heb ik nou net geen zin in.
Het herstel is met of zonder uiteindelijk hetzelfde alleen gaat het trager, dus voor nu gaan we hem maar uitzitten. Het lijkt nu een beetje te stabiliseren (misschien wishful thinking). Dus slaat de verbetering maar komen.
Ondertussen draag ik maar een oogkapje (call me Pita Piraat), dat geeft rust met lezen en tv kijken. Concentreren is dan een stuk makkelijker.
NienOnline 