Tijd voor een nieuw blog, maar metzo ontzettend weinig inspiratie…
Het weer buiten is druilerig. Het nodigd niet uit om naar buiten te gaan. Mijn lijf is al aan het protesteren tegen winterse kwalen. Hatsjoe, ughe-ughe, thee met honing, bergen tissues….
Erg grappig om te lezen… Hoe communiceren wij per telefoon en waarin verschillen mannen en vrouwen als het om hun mobieltje gaat! Lees verder
Ik vind het heerlijk om mijn dag te beginnen met een koppie koffie. Sterker nog, zonder koffie is de start van mijn dag toch echt wat minder. Zoals zovelen heb ik koffie leren drinken op het werk. Er gingen toch wel een redelijk aantal bakkies naar binnen. En natuurlijk dronk ik ‘s avonds ook nog een bakkie of twee. Voor die tijd lustte ik zo nu en dan ook wel een bakje, maar daar bleef het bij.
Hoe heerlijk ik koffie dan wel vind, tegenwoordig moet ik echt oppassen het drinken van deze drank. Vroeger dacht ik altijd dat de verhalen niet klopten, bakerpraatjes over ‘koffie is slecht’. Ik werd er tenminste niet wakkerder van als ik het wel of niet dronk. Maar ik heb mijn mening bij moeten stellen.
Cafeïne na 18.00 uur is voor mij not done! Not anymore. Drink ik het wel, dan kan ik niet in slaap komen. En dat terwijl slaap voor mij erg belangrijk is. Een glaasje cola laten we dus ook maar voorbij gaan, al hoef ik dat thuis niet te doen, want natuurlijk heb ik het allemaal cafeïne-vrij in huis.
Maar al doe je nog zo je best om de cafeïne te vermijden, soms krijg je het toch binnen. Van de week zag ik een cake in de winkel waar ik benieuwd naar was. En mijn smaakpapillen overtuigden mij om deze te kopen. Dus ik had een heerlijke lekkernij bij mijn cafeïne-vrije bakje koffie. Errug lekker, geloof me!
Totdat ik om 05.00 uur ‘s nachts mijn bed klaarwakker verliet zonder ook maar een minuutje geslapen te hebben. Inmiddels begon het buikje ook weer te vragen om eten, dus even naar de keuken om een bammetje te smeren. Lamp aan en niet alleen die ging branden. Op het aanrecht stond namelijk de cake. En ik wist waarom ik nog wakker was. Cappucino-cake, gemaakt mét echte koffie!
Rond zes uur begon het donker buiten plaats te maken voor het licht en heb ik toch nog een poging ondernomen om de slaap te vatten. En dat lukte… 😉
Nou, heel leerzaam zo’n kieskompas. Je komt er weer eens achter wat de plaatselijke politiek bezighoud. Ik dacht redelijk op de hoogte te zijn, maar bij sommige stellingen had ik zoiets van: “waar hebben ze het over?” :-s
Maar in ieder geval het Kieskompas ingevuld en nogmaals ingevuld (want toen wist ik waar het over ging) en dan krijg je de uitslag. En niet één, maar twee :sad:Het goede nieuws, wat mij betreft, is dat ik nog steeds linkser ben dan rechts, tenzij ik een vork in mijn mond doe of met een pen schrijf.
Ik ga in ieder geval nog even verder zoeken en dus alsnog de verkiezingsprogramma’s doorspitten, want volgens plaatje 1 zit ik op SP en Zuid-Centraal en volgens plaatje 2 op PvdA en SP. (ik herken hier wel een gemene deler 😉 )
Dus wat moet het worden… U hoort het later…. of niet 🙂
De mens viert veel. Elk jaar een verjaardag, met als hoogtepunten de 16de en 18de en Abraham of Sarah. Nou ja, de meesten onder ons dan, want ik heb een ‘zielige’ oom die maar één keer in de vier jaar zijn verjaardag kan vieren. Hij blijft op die manier wel eeuwig jong 😉
Elk jaar vieren we Oud en Nieuw, elke honderd jaar een nieuwe eeuw en zowaar de meeste lezers hier hebben de millennium wisseling meegemaakt!
Eigenlijk moeten we elke dag vieren, want het is nou eenmaal een presentje. Maar om nou elke dag flink uit te pakken, da’s wel heel erg vermoeiend. Soms is het ook wel lekker in stilte.
Maar deze verdagdag is toch wel een bijzondere. Vandaag heb ik een bijzondere leeftijd bereikt. Vandaag om 11.35 was ik namelijk precies 13.000 dagen oud.
(of 1857 weken, of 312.000 uur, of 18.720.000 minuten, of 1.123.200.000 seconden)
Ik heb opruimkriebels. De herfst staat voor de deur (vanavond al om 23:18 uur) en ik heb een najaarsopruiming gepland. Ik baal nu wel dat het energetisch niet meer lukt om alles op één dag leeg te trekken en weer op te ruimen. Tegenwoordig moet het echt kast voor kast én niet meer dan ééntje per dag. En soms zelfs maar een halve.
Vandaag was de dag van de klerenkast. Vorige week heb ik nieuwe kleren gescoord en toen ik thuiskwam vond ik het zonde om ze in de overvolle kast te hangen en ze overal te voorzien van valse kneepjes. Nee, de kast moest opgeruimd worden. Sommige dingen moesten gepast worden, kan het nog of echt niet meer. Twee vuilniszakken voor het goede doel zijn het resultaat. En de conclusie dat ik er misschien wat truien bij moet kopen… :satisfie:
Hierna volgen dus nog drie kasten (zonder kleding) En de tuin moet ook opgeruimd en gesnoeid worden voor de winter. En ook nog steeds wat schilderwerk liggen… Zijn er vrijwilligers die me willen helpen? Hieronder kan aangemeld worden!! :angel:
Met een beetje geluk zien jullie zo (of zonet, want ik weet niet hoe snel het gaat/ging) een foto via mijn phone van mijn nieuwe hairdo … Maar ik zit te denken dat ie hem dan waarschijnlijk wel in megagroot 8mp formaat op mijn weblog zet… Na ja, we zien wel. De prullenbak is geduldig 😉
Geen geluk, dus mijn nieuwe ‘do’, hier maar neergezet!
Vanochtend om 07.15 uur werd ik wakker, keek op de klok en begon te vloeken. “Nee Quib, je wacht nog maar even, daar hebben ze de kattenbak voor uitgevonden.” Ik ben weer gaan liggen, het miauw verstilde toen hij merkte dat ik niet toegaf. En ik viel weer in slaap.
Ik werd weer wakker, keek op de klok en ik keek nog een keer op de klok. Ik keek op een andere klok. Ik zag het goed, de stroom was uitgevallen.
Kerst komt nu met rasse schreden dichterbij. En vandaag dus ook maar eens de knoop doorgehakt over het wie, wat en waar. Eerste kerstdag zullen we doorbrengen bij mams. Beginnend bij een brunch die toch echt dichterbij een lunch ligt dan bij ‘the breakfast’. Maar je moet het ‘beest’ een naampie geven, dus we gaan brunchen. ’s Avonds wordt er waarschijnlijk een driegangen maal op tafel getoverd.
Tweede kerstdag Lees verder
Gisteren tussen 15.00 uur en 18.00 uur zou mijn bank geleverd worden, maar dat hebben ze niet gered. Gelukkig kwam alsnog een kwartiertje later de vrachtwagen aanrijden die mijn nieuwe zeilschip afleverde. Maar wat zit ie lekker……
Je kent die reclame toch wel, die van de KLM. Die geweldige zwanen die opstijgen en landen, een toonbeeld van gratie als vertegenwoordigers van onze (voorheen) eigen luchtvaart maatschappij. Nou….
NienOnline 