Het was helemaal fantastisch!!!!!
Mams en ik waren mooi op tijd. Parkeerplekkie gescoord in de juiste garage. Bij de ingang stonden al 200 mensen in de rij. Moet je daar met de rolstoel tussen? Nee dus! Ik stond naast de rij bij de deuren, en de deur ging voor mij als eerste open!! Binnen moest ik nog even wachten voordat ik de zaal in mocht, ze waren nog bezig in de zaal. Maar ik was er voor alle anderen!!!
Maar dan begint het wachten pas. Nog dik 2 uur, want het concert begon een half uur te laat. Maar het ‘was worth the wait’. Ik had mijn verrekijkertje meegenomen en als ik daardoor keek was het net alsof ik vooraan stond. Helemaal geweldig, al zat ik dus helemaal achterin. Shit, in het echt is het net zo’n lekker ding!
Het geluid was helemaal geweldig, en het decor was zo gaaf dat je niet wist waar je moest kijken!! (Nou ja, min of meer ) Ik vond de zaal in het begin nog best een beetje tammetjes, maar iedereen begon echt mee te leven op het moment dat hij zijn Puertoricaans Carnaval inzette. Het was feest!! Achterin zie je dus iedereen uit zijn dak gaan!!! Wat kan die man bewegen…Stil zitten is echt niet meer mogelijk, het werkt iets te aanstekelijk.
Wat me het meest is bijgebleven. Hoeveel plezier Ricky heeft op het podium. Hij is continu aan het geinen met de band. De passie voor zijn vak straalt er vanaf en dat voel je door de hele zaal heen.
Absoluut voor herhaling vatbaar, dusse…. Ricky wanneer kom je weer?
PS. Ik ben nog steeds doodmoe, beentjes liggen zo nu en dan in de knoop, maar het gaat vanzelf weer over…. Dit feestje was het andere feestje absoluut waard!!