De Uitdaging: Niet Alleen Voor Mij

Vandaag waren mijn kanjers jarig! Eén jaar oud en officieel kitten-af! Gefeliciteerd guys! 😀

Drie dagen geleden zijn ze dan ook door het baasje verlost van hun tuig en touw, en  mochten de heren op jacht in de grote ‘boze’ buitenwereld. Heerlijk de vrijheid proeven! Zij hebben lol gehad, de baas natuurlijk minder! “Ow, ik hoop dat ze niet verdwalen….” 😦 Je snapt het vast wel!

En dat alles nog altijd zonder een sigaret aan te raken! Met het niet roken gaat het helemaal fantastisch. Nauwelijks nog ik-mis-roken-momentjes! Waarschijnlijk ben ik er door de verhalen van anderen zo erg tegenop gaan zien, dat het me nu alleen maar meevalt. Nou ja, ik kan het niet erg vinden!! =)

Ukkepukken ~ Op de bak

Vaak zijn katten al volledig zindelijk als ze bij hun nieuwe baasje komen. Daar zorgt de natuur helemaal vanzelf voor, in de vorm van mama-poes. Nou waren er, voordat je mannekes hier kwamen, al tekenen dat ik wat haperingen kon verwachten. Ik kreeg te horen dat vooral Socks de hoekjes van de kamer niet met rust liet en daar plasjes achterliet. En vlak voordat ze kwamen, kreeg ik die verhalen ook te horen over Freckles.

Dán verwacht je een ‘fijne’ start. Gewapend met diverse opties zijn we de problemen te lijf gegaan. In het moederpoeshuis kregen de rakkers houtkorrels. Onder het mom van ‘wat ze gewend zijn’ houden, kregen ze dat hier in eerste instantie ook. Quib gebruikte ze ook, dus ik had ze nog in huis. Maar onder het mom van ‘kittens houden van fijne korrels’ had ik ook een tweede bak met een alternatief: echte Catsan. Die korreltjes zijn klein en mooi rond, wat het graven voor minipootjes wat prettiger maakt.

De eerste twee dagen gingen de mannen voor het bekende hout, maar al snel ging de voorkeur naar de korrels. Vooral voor de grote boodschap. Het begraaft nou eenmaal lekkerder met kleine korreltjes. Al was dat begraven zelf nog een uitdaging voor de kereltjes. Het graven snapten ze wel, maar dat begraven inhoudt dat er een laagje over de boodschap heen gaat, dat was nog een beetje moeilijk. Inmiddels hebben ze dat wel helemaal door! Op de houtkorrels werd nog wel geplast.

Op de eerste dag vond ik nog een plasje in de reismand. Maar ja, het was dan ook een stressvolle dag geweest en dan gebeuren er wel eens kleine ongelukjes. Het werd ze natuurlijk vergeven. Daarna leek alles goed te gaan. Tot opeens twee weken later weer ‘ongelukjes’ gebeurde. Socks had het mandje te grazen genomen, er zat een natte plek in. Nou ja, dacht ik, wasmachines draaien bijna vanzelf. Maar een paar uur later vond ik op de mat een nat plekje… Shit! Binnen de kortste keren was een weer schone mand voor de tweede keer het doelwit. Tijd voor actie!

Ukkepukken ~ Nu 3 weken thuis

Ik had eerder willen schrijven, maar wat gaat er een tijd in die ukken zitten. Als je er één hebt, heb je ook rust als er geslapen wordt. Hier geldt dat alleen als beiden hun oogjes dicht hebben. Maar er is er altijd één die later gaat pitten en één die eerder wakker wordt. Tussen het schrijven door ben ik aan het het “eeh”, “nee”, en nog meer van dat soort kreten aan het uitstoten.

Ukkepukken ~ In ons nieuwe huis

Deze galerij bevat 19 foto's.

Socks en Freckles vermaken zich hier opperbest. Ze wennen supersnel aan nieuwe geluiden en hun nieuwe omgeving. Tot nu toe wist alleen het geluid van de blender ze onder de kast te jagen. En spinnen dat ze kunnen! Freckles wilde … Lees verder →

Socks and Freckles have arrived

Ze zijn er! Mijn nieuwe ukkepukken! Heerlijk, al heb ik echt alleen een beetje rust als die twee tegelijkertijd in slaap gevallen zijn. Maar wat zijn het een moppies.

Ukkepukken ~ 36 dagen oud

Ik ben weer even in Zwolle geweest. Op zondag was mijn ‘kleine’ vriend jarig en vierde alweer zijn 13de verjaardag. Nu was ik daar en dan is het natuurlijk ook een ideaal moment om mijn andere kleine vriendjes te bezoeken.

Ukkepukken ~ 18 tot 28 dagen oud

Het gaat goed met de kruimeltjes, ze groeien als kool. De afgelopen weken zijn ze beweeglijker geworden en ze beginnen nu met het ontdekken van de grote wereld buiten hun nestje. En natuurlijk spelen, spelen en nog eens spelen, om vervolgens te slapen om later weer te kunnen spelen, spelen en nog eens spelen. 😀

Deze  week staat ook in het teken van het ontdekken van vast voedsel. Een heerlijk prutje van ukkepukkenmelk en ukkenpukkenvoer, wat eruit ziet als… ja, een betere omschrijving weet ik eigenlijk niet…. kots, zal hun eerste maaltje worden. Waarschijnlijk gaan ze er met hun neus vol in 😉

Hopelijk zijn er dan ook foto’s van!

Nog 25 dagen moeten ze bij mamapoes Milous blijven, maar daarna…. 😀

Ukkepukken ~ 10 dagen oud

Na een geweldig Lemele weekend met veel plezier en een voor mijn doen absoluut geweldige fysieke zondag (mijn lijf was even in de war en dacht dat er niets aan de hand was! :satisfie: ) begon mijn dinsdag toch beduidend minder. In plaats van uitgerust wakker worden na zo’n heftig weekend, stapte ik vroeg en duf uit mijn bed om de vergeten kachel als nog een slinger richting koude te geven. Ik stond op…. en lag weer. Dit keer op de grond. Een iets minder strak plan om de dag mee te beginnen.

In de loop van de middag ging de telefoon. “Ik ben in Arnhem, vind je het leuk als ik een bakkie kom doen?” En niet veel later was mijn vriendinnetje daar. En nog tijdens het eerste bakkie kwam daar een brilliant idee: “Ga je mee naar Zwolle, kan je daar een paar dagen bijkomen én KATJES KIJKEN!”

Nog heel even getwijfeld vanwege het tafereel van die ochtend, maar die lekkere bekjes lonkte toch wel net iets harder. En voordat mijn dinnetje ‘boos’ wordt, ik kon dan ook haar huisje eindelijk zien en zoals altijd even gezellig bijbeppen zoals alleen beste vriendinnen dat kunnen.

Morgen moet ik nog 6 weken geduld hebben voordat mijn ukkepukken naar mij toe mogen, maar na ze gezien te hebben ben ik aan het twijfelen geslagen. Niet of ik ze wil hebben of niet, maar of het wachten nu moeilijker of makkelijker is geworden.

Een nieuw mandje voor de twee rakkers staat in ieder geval al klaar. Evenals een bijna nieuwe krabpaal. die heeft Quib nog heel even mogen gebruiken. Nog 6 weekjes dus om het huis terrorklaar te maken 😉

Ukkepukken ~ 3 dagen oud

Nadat Quib vertrok naar de eeuwige jachtvelden had ik met mezelf afgesproken dat ik pas half mei zou gaan zoeken naar één of meer nieuwe huisgenootjes. Ondertussen natuurlijk wel nagedacht over wat ik exact wilde en al snel besloten dat ik altijd twee rakkertjes wilde hebben. En wat is nou leuker dan twee broertjes, zusjes of een combi daarvan.

Natuurlijk is een combi wel wat lastiger, niet onmogelijk, maar wel wat lastiger. Want voor je het weet heb je nog meer katjes. En zo geschiedde in dit geval. Niet in mijn huis, maar ergens anders.

Ik kreeg een week geleden een telefoontje van een vriendin dat zij wist dat iemand een zwangere kat had. De kleintjes zouden waarschijnlijk tussen ‘nu en twee weken’ komen. En op Moederdag, 9 mei 2010, werd de poes een moederpoes. Drie schattige kattenkindertjes waren het resultaat.

Nog even spanning, want het geslacht van de ieniemienie versies was nog niet bekend. Tot gisteren, één meisje en twee jongens. De kereltjes komen over een paar weekjes hopelijk bij mij wonen. Het meisje krijgt waarschijnlijk een plekje bij mijn vriendin en haar zoon.

Nu zijn ze vier dagen oud en gisteren zagen ze er zo uit:

Als je daar nou niet verliefd op wordt?

Ik hoop met een week of vier te kunnen gaan kijken en met een week of acht hoop ik dat ze hier in huis rond rennen en de boel onveilig maken!