Het is inmiddels al weer veel te lang geleden natuurlijk, maar soms komt het er gewoon niet van.
In ieder geval gaat het de laatste maanden weer wat beter met me. Lichamelijk zeker. Psychisch? Daar verschillen de meningen wat over.
Lees verder
Ja, wat eigenlijk? Normal vind ik ook zo wat. Maar ik doe het er voor! Back to normal dus!
Lees verder
Soms zijn ze leuk, soms niet. En deze hoort in de laatste categorie!
De MS is namelijk flink aan het klooien geslagen. Vorige week donderdag begon het met slapende voetzolen en uiteindelijk stokte het (voorlopig) bij een doof gevoel voor alles onder de navel.
Het was weer zover. Nieuw jaar, nieuwe ronde. Tijd voor de tandarts.
Lees verder
MS kan raar lopen, dat weet elke MS patiënt. No worries, het is hier nog steeds net zo rustig als gisteren. Maar in een kwartiertje tijd kan er best veel gebeuren!
Gisteren heb ik kennis gemaakt met mijn nieuwe neuroloog Lees verder
Soms weet je toch gewoon niet wat je moet schrijven? :hair: Het kabbelt hier gewoon allemaal voort. Het gaat absoluut niet slecht met me, maar eerder erg goed. Ik kan alles net een beetje meer, een beetje langer, heb meer energie. Lees verder
Nog een heel gezond, gelukkig en nog meer van dat soort superlatieven, 2011. Ik hoop dat iedereen heeft genoten van de feestdagen, niet teveel is aangekomen (oeps, ik wel 😦 ) Mocht je denken dat je vorig jaar altijd een kaartje van me kreeg, maar dit jaar niets hebt ontvangen? Dat kan kloppen. De intentie was er, de kaarten waren er, de postzegels ook, maar niet de puf. Mijn schouder heeft mij de laatste weken van vorig jaar dusdanig parten gespeeld, dat iedereen de kaartjes er dit jaar maar moet bij denken. En dat was mede te danken aan het weer. Lees verder
Ik heb het inmiddels helemaal gehad met de sneeuw. Als iemand mij van de week had verteld dat het zo erg ging worden had ik spontaan een vakantie naar de zon geboekt. Dit is gewoon niet leuk meer. Ik zit binnen en dat is het wel zo’n beetje. Bij de voordeur hebben de buurmannen gezamelijk sneeuw geschoven, elke keer opnieuw als er weer een pakje bij kwam. Helaas is de parkeerplaats een te groot terrein om te bewerken. Auto’s zijn ingesneeuwd, komen niet meer van hun plek. Op de scootmobiel de deur uit, zit er niet in. Ik moet te hoge bergen overwinnen, letterlijk, om over diezelfde parkeerplaats heen te komen. Ik mis mijn benenwagen, die ene die goed werkte… 😦
De laatste dagen heb ik wel veel fotootjes gemaakt, Wel erg mooie plaatjes, dat dan weer wel, maar verder dan mijn tuin kom ik niet, tenzij het met de telelens is.
Ik hoop dat de wegen weer snel begaanbaar zijn. Ik heb plannen met de Kerst, bij vrienden van ons. Maar zoals het nu is kan (en wil) ik niet eens rijden. Voor die tijd zal ik toch echt boodschappen moeten doen, want ik red het niet tot en met na de kerst. Dus de dooi mag van mij inzetten! Een witte kerst, liever niet…
Mijn carrière was kort. Heel kort. Ik ben in 1997 afgestudeerd en direct daarna bij de ING bank gaan werken. Adviseur Bedrijfssparen. Maar ik wilde toch weer de detailhandel in. En toen was er die advertentie waar in gevraagd werd naar bedrijfsleiders bij een grote boekenketen. Een kleine interne gedachtegang kwam al snel tot de conclusie dat het maar één winkelketen kon zijn. En zo geschiedde. Ik werd aangenomen bij Bruna in 1998.
Na een eerdere uitschakeling in 1998 hield voor mij mijn carrière als werkende vrouw echter definitief op in 2003. De MS liet niet meer toe dat ik op de werkvloer kon functioneren en ik kwam in de WAO terecht. Zes jaar geleden alweer, bijna zeven.
Betrapt! Duitse biologen hebben ziekmakende afweercellen in het brein op camera vastgelegd.
Ziekmakend? Zijn afweercellen er niet juist om je voor ziekte te behoeden? Door indringers zoals virussen aan te vallen? Klopt. Maar soms zijn afweercellen om onbekende reden de kluts kwijt en zien lichaamseigen cellen voor ‘vreemd’ aan en willen die vernietigen. Hele organen gaan stuk of delen ervan, zoals bij de ziekte multiple sclerose (MS) waar de hersenstof myeline de klos is.
Dat is nog geen makkelijke moordopdracht, want om bij myeline te komen, moeten afweercellen eerst langs de vrijwel ondoordringbare bloed-hersen-barrière komen. Hoe doen ze dat? Zoals ook bij het bestrijden van criminaliteit laten ‘surveillance’ camera’s zien hoe de boosdoeners te werk gaan, zo laten Alexander Flügel en collega’s van het Duitse instituut voor Multiple-Sclerosis onderzoek zien (Nature, 15 oktober).
Flügel volgde groen gekleurde T-cellen in het brein van ratten met MS. Op de film hierboven is te zien hoe de afweercellen zich aan de binnenwand van een rood gekleurd bloedvat in het brein vastklampen en de wand voortdurend scannen, het liefst tegen de bloedstroom in wandelend. Op het filmpje is te zien hoe de cellen na een kwartiertje speuren door de bloedvatwand glippen, nog een poos de buitenkant van het vat scannen en dan hun speurtocht vervolgen in het zwarte hersenweefsel. Waar de scannende afweercellen precies naar op zoek zijn weet Flügel niet. Maar na contact met collega-afweercellen zetten ze drie dagen na de start van de proeven de aanval op het brein in.
Note van Nien: Erg bijzonder om te zien dat dit zich in mijn hersentjes op dit moment voltrekt… Ik noem het soms wel het MonSter, maar misschien nu het groene MonSter…. Heb toch liever het Koekjesmonster 😉
NienOnline 