In februari 1997 ging ik voor het eerst echt op mezelf wonen. Mijn eerste echte eigen huis en daar hoorde een huisdier bij. In april maakte ik voor het eerst kennis met dit vrolijke wezentje. Van het hele nest kwam hij naar mij toe en stal mijn hart. Al snel kwam hij bij me wonen. Quibes moest zijn naam worden, want dat was hij: een kwibus.
Quib is op een flat geboren en heeft zijn eerste zeven jaar als binnenkat doorgebracht. Velen waren bang voor hem, want Quib was een blazer en als je niet deed wat hij wilde dan liet hij zijn nagels en tanden ook gelden. Ook het baasje heeft een eeuwig aandenken van hem gekregen. “Doe hem weg!” heb ik regelmatig moeten horen. Maar het was mijn kat, ik heb voor hem gekozen en dan moet je het ook waarmaken!
De omslag kwam toen wij hier kwamen wonen. De binnenkat werd eindelijk zichzelf: een buitenkat. Het blazen heeft ie nooit verleerd en de nagels bleven paraat, maar hij was veel rustiger. Zowaar kreeg hij fans.
Quib was mijn troostmaatje. Hij was daar toen mijn ouders gingen scheiden. Hij was er toen ik ziek werd. Hij was er….
Vorig jaar werd kanker bij hem geconstateerd. De operatie was deels succesvol. De eerste tumor was verwijderd, maar het zou snel terugkomen. De prognose was maximaal een jaar. Donderdag heb ik de beslissing genomen en gisteren moest ik hem laten gaan. Exact een jaar na de operatie is hij naar Bobby toegegaan, naar de eeuwige jachtvelden! Samen maken ze de boel onveilig.
Quibes, Quib, kriebeltje, het ga je goed….
NienOnline 