Deze galerij bevat 2 foto's.
Ik heb al een aantal diepe zuchten van verlichting geslagen. Het is geen gezwel. Joepie! Meneer heeft een ongelukje gehad en daarbij zijn borstbeen gedisloceerd. Een foto heeft het bevestigd. Het uiteinde wijst naar onderen. Dat het rap groter werd … Lees verder
Ik ga straks met Socks naar de dierenarts. Ik voel een knobbeltje op zijn buik en daar ben ik niet happy mee. Mijn gedachten gaan naar wat Quib heeft ondegaan en ik zou het zo oneerlijk vinden als Socks hetzelfde lot moet ondergaan… Ze horen gewoon 18 jaar te worden…
Nadat Quib vertrok naar de eeuwige jachtvelden had ik met mezelf afgesproken dat ik pas half mei zou gaan zoeken naar één of meer nieuwe huisgenootjes. Ondertussen natuurlijk wel nagedacht over wat ik exact wilde en al snel besloten dat ik altijd twee rakkertjes wilde hebben. En wat is nou leuker dan twee broertjes, zusjes of een combi daarvan.
Natuurlijk is een combi wel wat lastiger, niet onmogelijk, maar wel wat lastiger. Want voor je het weet heb je nog meer katjes. En zo geschiedde in dit geval. Niet in mijn huis, maar ergens anders.
Ik kreeg een week geleden een telefoontje van een vriendin dat zij wist dat iemand een zwangere kat had. De kleintjes zouden waarschijnlijk tussen ‘nu en twee weken’ komen. En op Moederdag, 9 mei 2010, werd de poes een moederpoes. Drie schattige kattenkindertjes waren het resultaat.
Nog even spanning, want het geslacht van de ieniemienie versies was nog niet bekend. Tot gisteren, één meisje en twee jongens. De kereltjes komen over een paar weekjes hopelijk bij mij wonen. Het meisje krijgt waarschijnlijk een plekje bij mijn vriendin en haar zoon.
Nu zijn ze vier dagen oud en gisteren zagen ze er zo uit:
Als je daar nou niet verliefd op wordt?
Ik hoop met een week of vier te kunnen gaan kijken en met een week of acht hoop ik dat ze hier in huis rond rennen en de boel onveilig maken!
In februari 1997 ging ik voor het eerst echt op mezelf wonen. Mijn eerste echte eigen huis en daar hoorde een huisdier bij. In april maakte ik voor het eerst kennis met dit vrolijke wezentje. Van het hele nest kwam hij naar mij toe en stal mijn hart. Al snel kwam hij bij me wonen. Quibes moest zijn naam worden, want dat was hij: een kwibus.
Quib is op een flat geboren en heeft zijn eerste zeven jaar als binnenkat doorgebracht. Velen waren bang voor hem, want Quib was een blazer en als je niet deed wat hij wilde dan liet hij zijn nagels en tanden ook gelden. Ook het baasje heeft een eeuwig aandenken van hem gekregen. “Doe hem weg!” heb ik regelmatig moeten horen. Maar het was mijn kat, ik heb voor hem gekozen en dan moet je het ook waarmaken!
De omslag kwam toen wij hier kwamen wonen. De binnenkat werd eindelijk zichzelf: een buitenkat. Het blazen heeft ie nooit verleerd en de nagels bleven paraat, maar hij was veel rustiger. Zowaar kreeg hij fans.
Quib was mijn troostmaatje. Hij was daar toen mijn ouders gingen scheiden. Hij was er toen ik ziek werd. Hij was er….
Vorig jaar werd kanker bij hem geconstateerd. De operatie was deels succesvol. De eerste tumor was verwijderd, maar het zou snel terugkomen. De prognose was maximaal een jaar. Donderdag heb ik de beslissing genomen en gisteren moest ik hem laten gaan. Exact een jaar na de operatie is hij naar Bobby toegegaan, naar de eeuwige jachtvelden! Samen maken ze de boel onveilig.
Quibes, Quib, kriebeltje, het ga je goed….
Vorig jaar op 24 februari ben ik met Quib voor de eerste keer naar de dierenarts (DA) geweest. Hij had toen een klein bobbeltje, waar ik me in eerste instantie niet al te druk om maakte. Toen leek het namelijk of hij de ene dag groter was dan de andere en dus meer op een ontsteking leek, dan wat anders. Toen meneer op die dag aan het kuchen was en zijn eten niet binnen kon houden, toch maar even naar de dokter. Hij had een keelontsteking. Voor de zekerheid toch maar even een biopsie van het bobbeltje genomen en het slechte nieuws volgde snel.
2010 Is van start gegaan, een nieuw jaar met nieuwe plannen, nieuwe wensen, dingen die op stapel staan, maar we niet willen ervaren enzovoort enzovoort. Kortom we rapen onszelf weer op en met goede moed beginnen we aan wat komen gaat.
Een prachtige zin om een nieuw log mee te beginnen, al heb ik zelf maar weinig plannen. Ik zit vol met wensen, maar ook daar zal ik niemand mee vermoeien. Het zijn er namelijk erg veel en alleen daarmee kan ik al een log vullen. Van bloemen in mijn tuin tot gezelligheid, van weinig MS-ellende tot ‘world peace’.
Het begin van het nieuwe jaar betekent ook de start van de zomer…. Ja je leest het goed, de zomer. Terwijl de sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen, tenminste dat deden ze een uurtje geleden, gaan mijn gedachten weer naar de langzaam langer wordende dagen. De deuren die over niet al te lange tijd weer even lekker open kunnen zonder dat je het gevoel hebt dat je vingers eraf vallen en je voor de …. zijn …. stookt. De geur van nieuwe dagen die dan weer naar binnen kan. Nee, nog even en dan begint de natuur weer te ontluiken, de dierenwereld kan weer op zoek naar voedsel en komt in beweging.
Het enige waar ik absoluut geen zin in heb in 2010 is voorgoed afscheid nemen. En dat zal ik moeten doen, van mijn dierenvriendje. 😦 Ik had nooit durven hopen dat Quib 2010 nog zou halen, maar hij heeft zijn omgeving verbaasd doen staan. Nu maar hopen dat hij nog een paar weken, misschien een paar maanden mag genieten. Graag zonder sneeuw, want dat vind ie maar koud aan de pootjes 😉
De Spelregels Doe ook mee!
Het is herfst. Het weer verandert. Het regent meer, waait meer, de temperaturen zakken, de tuindeur blijft weer meer dicht dan open, de zon wordt schaarser, het daglicht vertrekt vroeger. En hoewel ik het echt niet leuk vind dat het najaar het voorteken is van de winter, heeft het ook zijn charmes.
Vandaag had ik weer even een zware dag. Niet verwonderlijk, want gisteren zijn we in de tuin aan het werk geweest. Nog niet eens zoveel gedaan, want alles waaide weg. En vooral daar achteraan lopen, dát was vermoeiend. Vandaag was het wasdag. En die was kon nog mooi even buiten wapperen. En wapperen dat deed het want de wind was er ook vandaag weer!
Tussendoor de was ben ik maar een filmpje gaan kijken en op het programma stond vandaag:
The Proposal
Komedie / Romantiek
met Sandra Bullock, Ryan Reynolds en Mary Steenburgen
De invloedrijke redactrice Margaret dreigt uitgezet te worden naar haar vaderland Canada. Om dit te voorkomen dwingt ze haar niets vermoedende en komische assistent Andrew om zich met haar te verloven, terwijl ze hem al jarenlang het leven zuur maakt. Hij gaat akkoord met de verloving maar tegen een paar persoonlijke voorwaarden. Het onwaarschijnlijke stel reist af naar Alaska om de eigenzinnige familie van Andrew te ontmoeten. Het zelfbeheerste stadsmeisje komt dan in de ene komische situatie na de andere terecht, waarin ze zich als een vis op het droge voelt. Met een onvoorbereid huwelijk in het vooruitzicht en de vreemdelingenautoriteiten op de hielen, beloven Margaret en Andrew met enige aarzeling zich aan het plan te houden. Ongeacht de angstvallige gevolgen…
Misschien ben ik verwend door zijn voorgangers, want ik vond deze aardig, maar niet uitblinken in zijn soort. Sandra Bullock vind ik normaal erg leuk, maar in deze film duurde het even. Ook was ie, nog meer dan in andere van zijn soort, lekker voorspelbaar. Hij heeft op MovieMeter.nl 3,50 sterren gescoord, maar ik geef er 3, al heb ik ook nog gedacht aan 2,5. Het idee was leuk, de uitwerking had beter gekunt.
O ja, en Quib heb ik tussendoor natuurlijk lekker geknuffeld en extra verwend op deze, voor hem hoogstwaarschijnlijk laatste, dierendag!
Gevoel, met wie voel ik mee? Met mezelf, want ondanks de fantastische nieuwe look van mijn website, gaat het niet zo lekker. Het begon twee weken geleden op donderdag dat ik letterlijk laveloos was van vermoeidheid. Maar zonder reden. Inmiddels gaat het weer stukken beter en krabbelen we weer op.
Met Quib? Altijd. Nog steeds zorgen over de immer groter wordende tumor, die maar geen halt toe te roepen valt.
Met Laura? Zeilster Laura. Absoluut. Want mijn broer en één van zijn vrienden hebben samen een nummer opgenomen, een parodie met als onderwerp Laura. En één keer raden welke muziek ze daarvoor gekozen hebben.
Luister er hier naar!!!
Ik wil nu eigenlijk alleen maar heel hard vloeken. Want op de dag dat er in Antwerpen een nieuw babyolifantje werd geboren, ontdekte ik bij Quib alweer een nieuw knobbeltje. Negen en een halve week na de operatie is de kanker dus alweer vol terug…. 
NienOnline 